Τα κυριότερα σημεία της εισήγησης του Ρούντι Ρινάλντι στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δρόμος της Αριστεράς 30/11/2015 στο Aμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ με θέμα: Διεθνοποιημένοι και ασύμμετροι πόλεμοι στη γειτονιά μας. Πόσο κοντά είναι η Γαλλία; Πόσο μακριά η Μέση Ανατολή;
Αυτό που λέμε Αριστερά σήμερα ασχολείται ελάχιστα με αυτά τα ζητήματα και γι’ αυτό πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα βρεθούμε σε μια σύγκρουση με γεγονότα και καταστάσεις που θα ταράζουν συνειδήσεις, εφησυχασμούς και αυταπάτες.
[…] Το μνημόνιο-αντιμνημόνιο δεν μπορεί να τα χωρέσει όλα αυτά που γίνονται στην περιοχή και είμαστε πολύ κοντά στις φλόγες και σε μια γενικευμένη αποσταθεροποίηση και πρέπει να έχεις έναν προσανατολισμό.
Κρατάω αυτό που είπε ο Βαγγέλης, ότι σε λίγα χρόνια μπορεί να δημιουργηθούν πραγματικές χώρες. Μίλησε για μαριονέτες και πολιτικούς που διαχειρίζονται τα πράγματα στη χώρα. Θα ’πρεπε και η Ελλάδα να είναι μια πραγματική χώρα, ώστε να έχει έναν λόγο και στρατηγική στην περιοχή, θα ’πρεπε το λαϊκό κίνημα να μπορούσε να στηρίξει μια πραγματική χώρα.
Ο Σωτήρης Ρούσσος είπε ότι εμφανίζονται νέες μορφές κρατών, μίλησε για την αλλαγή στην έννοια και στους τύπους της κυριαρχίας.
[…] Η αστάθεια, η αποσταθεροποίηση, οι πόλεμοι θα οδηγήσουν στην ανάγκη θέσης, να πει ο καθένας με ποια μεριά είναι. Η Δύση δεν είναι ενωμένη σε αυτήν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Οι Αμερικανοί προσπαθούν να ρυμουλκήσουν ολόκληρη τη Δύση σε αυτό το άρμα, την ίδια στιγμή και μέσα στην αμερικανική πολιτική υπάρχουν διαφοροποιήσεις και σχεδιασμοί για το πόσο σκληρή πρέπει να είναι αυτή η αναμέτρηση με τη Ρωσία. Έτσι, ενδέχεται να περάσουμε σε μια νέα τριγωνική σχέση ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσία και υποδεέστερες αντιπαραθέσεις, υπάρχει το ζήτημα Ρωσίας-Τουρκίας, υπάρχει το ζήτημα των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας, υπάρχει το Κυπριακό, το οποίο εμπλέκεται άμεσα, και φυσικά υπάρχει και η όξυνση των αντιπαραθέσεων και της διαίρεσης μέσα στον ίδιο τον ισλαμικό κόσμο, το σιιτικό τόξο, το σουνιτικό τόξο, θέματα τα οποία εμείς δεν είμαστε σε θέση να προσεγγίσουμε γιατί τα βλέπουμε με ένα δυτικό τρόπο.
[…] Πιστεύω ότι θα πρέπει να δούμε με ποιον προσανατολισμό θα πρέπει να σταθούμε απέναντι σε αυτές τις συγκρούσεις και αναδιατάξεις που γίνονται. Σε αυτήν τη σταυροφορία που κάνει η «πολιτισμένη Δύση» απέναντι στη «βαρβαρότητα» ή απέναντι στη Ρωσία, εμείς τι θέση θα πάρουμε; Ή η διένεξη Τουρκίας-Ρωσίας, μας αφορά καθόλου ή όχι; Στο προσφυγικό και στο ζήτημα ότι θα κλείσουν όλα τα σύνορα και θα μείνουν εδώ, τι θέση θα πάρουμε; Θα πρέπει να δούμε πώς θα ήταν μια πολυδιάστατη πολιτική, είτε μιας χώρας είτε ενός κινήματος απέναντι σε αυτές τις καταστάσεις;
[…] Είμαστε σε μια εποχή πολέμων και χρειάζεται κανείς να μπορεί να προσανατολιστεί και να προετοιμαστεί ψυχολογικά και πολιτικά. Θεωρώ ότι είναι απαραίτητη η ενασχόληση, η συζήτηση, ώστε να μπορέσει ένας κόσμος να εξοπλιστεί απέναντι σε αυτά που έρχονται.
Και πώς θα μπορέσουν, τέλος, οι λαοί σε μια περιοχή που έχει πολλά σύννεφα, να δώσουν μια απάντηση, να παίξουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά που έρχονται; Σκεφτείτε: Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία. Τα σιδερικά ξανάρχονται και για να καταναλωθούν από κάποιους και για να πετύχουν στρατηγικούς στόχους, αντιδραστικούς. Για να υπάρξει μια αντίσταση χρειάζεται γνώση και προσανατολισμός.
Δείτε εδώ περισσότερα σχετικά με την εκδήλωση.