Δέκα χρόνια μετά, το φεστιβάλ μετεξελίσσεται και μετασχηματίζεται
Η πραγματοποίηση και η επιτυχία του Resistance Festival 2017, του δέκατου κατά σειρά φεστιβάλ που διοργανώνει ο Δρόμος, είναι ένα γεγονός. Μικρό μεν, αλλά πραγματικό, μετρήσιμο και με ορισμένα διαφορετικά στοιχεία σε σχέση με τα προηγούμενα.
Οι ορατές διαφορές: άλλαξε χώρο διεξαγωγής (μετά από 9 χρόνια στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο μετακόμισε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών), μειώθηκε σε διάρκεια (δύο μέρες αντί για τρεις) για λόγους προϋπολογισμού και οικονομικών δυσκολιών, και τέλος, έγινε τέλη Σεπτέμβρη. Αυτές οι αλλαγές ήταν ένα στοίχημα για τους διοργανωτές και η επιτυχία δεν ήταν εύκολη ή δεδομένη εξ αρχής.
Χωρίς μια συλλογικότητα που έχει αγαπήσει και στηρίξει αυτόν τον θεσμό, το Resistance Festival, και χωρίς την απλόχερη προσφορά τόσο στην προετοιμασία όσο και στην λειτουργία του για δύο μέρες – αλλά και την ανταπόκριση σε μια σειρά από διαδικασίες που δεν γίνονται εύκολα ορατές (π.χ. υποδοχή και φιλοξενία ξένων αντιπροσωπειών και διανοητών που μετέχουν) – δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί το φεστιβάλ.
Το 10ο φεστιβάλ είχε μια ιδιομορφία που πρέπει να τονιστεί. Αντανακλούσε σε έναν βαθμό (και σίγουρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά) τη στοίχισή του με την ανάγκη να οικοδομηθεί μια συλλογικότητα –άρα και ένας πνευματικός ορίζοντας– αναζήτησης, συμβολής και ικανότητας συμμετοχής σε ενδιαφέροντα εγχειρήματα και μαζικά κινήματα. Σαν προδιαγραφές αλλά και σαν ταυτότητα ύπαρξης ενός εντύπου και μιας συλλογικότητας, αυτά τα τρία στοιχεία (συμβολή, αναζήτηση, συμμετοχή σε ενδιαφέροντα εγχειρήματα-κινήματα) πρέπει να αναβλύζουν από κάθε πρακτικό βήμα και κάθε πρόταση. Γι’ αυτό και το 10ο φεστιβάλ ξεκίνησε διαφορετικά. Η εκκίνηση δόθηκε και η προετοιμασία άρχισε με ένα κάμπινγκ το καλοκαίρι, όπου η κοινή συμβίωση και οι συζητήσεις που έγιναν δημιούργησαν αρκετές προϋποθέσεις για την διεξαγωγή και την προετοιμασία του φεστιβάλ και τη μετατροπή τού χαρακτήρα του. Αντί για μία κεντρική εκδήλωση, όπως γινόταν μέχρι τώρα, με κάποιους επιφανείς ομιλητές, το φεστιβάλ θα έπαιρνε πιο «ακτινωτή» μορφή, θα λειτουργούσε περισσότερο με τη μορφή εργαστηρίων – συναντήσεων. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα αλλά και την ευκαιρία να πάρουν μέρος στις διεργασίες περισσότεροι άνθρωποι, να ακουστούν περισσότερες απόψεις και εργασίες, να διασφαλιστεί η ποιότητα και η σοβαρότητα που χρειάζεται η αναζήτηση και συμβολή. Γιατί η κατανόηση της πραγματικότητας και όσων γίνονται με εξαιρετικά συμπυκνωμένο και γρήγορο τρόπο, δεν είναι διόλου δεδομένη – αντίθετα αποτελεί μια δύσκολη «άσκηση» και απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε σοβαρό βηματισμό.
Στο σημείο αυτό, αν και μπουσουλιστά είναι αλήθεια, το 10ο φεστιβάλ έκανε μια μικρή τομή σε σχέση με τα προηγούμενα, θέτοντας όμως τις βάσεις για τον μετασχηματισμό τού θεσμού αυτού σε ένα βήμα – συνάντηση εργαστηρίων και σεμιναρίων που μπορούν να συγκεντρώσουν αξιόλογες δυνάμεις που έχουν να πούνε κάτι σημαντικό και προετοιμασμένο στα καίρια προβλήματα της εποχής μας.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση το φεστιβάλ που μόλις τέλειωσε έχει να δώσει σαν απολογισμό μια «παραγωγή». Ενδεικτικά, οι εισηγήσεις και οι εργασίες που παρουσιάστηκαν για την παγκοσμιοποίηση και τον λαϊκισμό, το πώς βλέπουν το εγχείρημα της Ελλάδας οργανώσεις και διανοούμενοι από άλλες χώρες, όπου βασική ομιλήτρια ήταν η Έλενα Σίαν, η προβολή της ομιλίας του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα για τα 100 χρόνια της Ρώσικης επανάστασης, η εισήγηση του Τζέημς Πέτρας που δημοσιεύτηκε στον Δρόμο, το σεμινάριο που έγινε για την κατάσταση στην Ελλάδα με ομιλίες του Μ. Γλέζου, του Δ. Κωνσταντακόπουλου, του Ρ. Ρινάλντι, του Γ. Μαυρή και του Π. Δερμενάκη, η εκδήλωση για τον πολιτισμό και την αντίσταση με τον Κάρλος Λατούφ, τον Στέλιο Ελληνιάδη και τον Κώστα Λιβιεράτο, η συζήτηση για τη Μέση Ανατολή κ.λπ.
Αυτή η «παραγωγή» θα φροντίσουμε να αξιοποιηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Για το τελευταίο θα δημιουργηθεί άμεσα στην ιστοσελίδα του Δρόμου ένα τμήμα με ξενόγλωσσα κείμενα όπου θα μπορούν να βρίσκουν κείμενα και συνεισφορές θεωρητικές, όσοι θελήσουν από το εξωτερικό. Ήδη ο Δρόμος εξασφάλισε πιο στενή συνεργασία με τον Κάρλος Λατούφ, τον Κάρλο Φορμέντι και την Έλενα Σίαν.
Το Resistance Festival διατήρησε το διεθνιστικό του χαρακτήρα. Είχαμε μαζί μας αντιπροσωπείες και αγωνιστές από πολλές περιοχές του κόσμου οι οποίοι γυρίζοντας στις χώρες τους θα έχουν σίγουρα πολλά να διηγηθούν και πολλούς προβληματισμούς για σημαντικά θέματα. Από την πλευρά μας προσπαθήσαμε να δώσουμε μια όσο το δυνατό πιο σφαιρική εικόνα για την κατάσταση στην χώρα μας, τη δύσκολη κατάσταση για το λαϊκό κίνημα και συνολικά για το λαό.
Στα πλαίσια του φεστιβάλ υπήρχαν και πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες (συναυλίες, λαϊκά γλέντια, εκθέσεις, βραδιές ποίησης, προβολές, stand up comedy κ.ά.) που δείχνουν ότι ο θεσμός αυτός μπορεί να στεγάσει μια μεγάλη γκάμα ενδιαφερόντων και διεργασιών.
Το Resistance Festival μετεξελίσσεται, μετασχηματίζεται. Το μυαλό μας και η διάθεσή μας είναι σε καλύτερη κατάσταση για τα επόμενα βήματα!
https://www.e-dromos.gr/enas-nifalios-apologismos-gia-to-resistance-festival/